คุณรองประธานกับบอดี้การ์ดตัวอ้วน UNCUT ตอนที่ 45
ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังอยู่นอกห้องน้ำ ผมลองตะโกนเรียกปุ่นแต่ไม่มีเสียงตอบ ผมล้างตัวพันผ้าขนหนูลวกๆ แล้ว รีบเดินออกไปดู
ปุ่นนั่งอยู่บนเตียง เสื้อผ้าไม่มีติดตัว มือเล็กกลมกำลังทำอะไรบางอย่างกับส่วนกลางของลำตัว
“ปุ่น” ผมเรียกตัวอ้วนเสียงหลง ไม่เคยเห็นปุ่นช่วยตัวเองมาก่อน มันเป็นภาพที่ทั้งน่ารัก ทั้งยั่วยวน ตัวขาวๆ น่าฟัด นั่งทำตาเยิ้ม มือก็ขยับไปมา เอวส่ายร่อน น้องชายผมตื่นจนรู้สึกปวดร้าวไปทั่งช่องท้อง
“คุณวีร์” เสียงแตกพร่า เชิญชวนยิ่งกว่าคำพูดใดๆ
“ฮึก ผม..อยาก..ฮึก..อยาก..” ผมสะบัดผ้าขนหนูออกจากตัว เดินอย่างยากลำบากเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“อยากอะไรครับตัวอ้วน” ผมข่มความรู้สึกเอาไว้ อยากแกล้งตัวอ้วนมัน
ปุ่นมองลูกชายผมตาเยิ้ม ลิ้นเล็กๆ แลบออกมาเลียริมฝีปาก ผมถึงกับตาพร่า ใครใช้ให้มันน่ารักขนาดนี้
“ไม่บอกไม่ได้กินนะตัวอ้วน” ผมขู่ปุ่น แกลังขยับตัวออกห่าง ปุ่นทำหน้ายู่ท่าทางขัดใจ คลานเข้ามาหาผม ผมก็ยิ่งถอยจนจะถึงปลายเตียง ไม่อยากบอกว่าท่าคลานปุ่นมันสุดยอดแค่ไหน ก็เล่นเปลือยทั้งตัวแบบนี้ ดีนะเลือดกำเดาผมไม่ไหล
ปุ่นหยุดนิ่ง มองมาทางผมทำท่าเหมือนจะร้องไห้ ผมต้องบอกตัวเองว่าให้ใจแข็งเข้าไว้
ปุ่นเปลี่ยนจากมองผมไปมองที่โซฟาริมหน้าต่าง ก่อนก้าวลงไปจากเตียง ผมมองตามไม่แน่ใจว่าปุ่นจะทำอะไร
ตัวอ้วนไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนอกจากเวลาเมา ซึ่งก็ไม่ขี้ยั่วขนาดนี้ อย่างมากก็แค่แก้ผ้า นอนไม่ระวังตัว ผมพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้น ปุ่นไม่ได้ดื่มเข้าไปมาก น่าจะสองแก้วกับอีกนิดนึง แก้วนึงผมเป็นคนส่งให้ อีกแก้วปั้นส่งให้ ส่วนอีกนิดมาจากแก้วลินที่แบ่งให้ ไวน์ตัวนี้ปุ่นไม่ได้แพ้ เคยทานมาแล้วมากกว่านี้ด้วย ผมยังหาสาเหตุไม่เจอ
แต่ไม่เป็นไร เป็นแบบนี้ก็ดีผมชอบ
ผมมัวแต่คิดอะไรเพลิน โฟกัสที่ปุ่นอีกทีถึงกับตะลึง ตัวอ้วนมันเดินไปหยิบเนคไทผมที่วางพาดไว้มาผูกที่คอ นึกภาพตัวขาวๆ กลมๆ มีเนคไททาบกลางลำตัว ยาวลงมาจนเกือบถึงหนอนน้อย
ปุ่นเดินกลับมาที่เตียง นั่งชันเข่า แยกขาออก หันหน้ามามองผม หยิบปลายเนคไทเข้าใส่ปาก ใครสั่งใครสอนตัวอ้วนมันทำแบบนี้ ผมจะบ้าตาย ในท้องมวนไปหมด ลูกชายขยายเต็มขนาดโดยไม่ต้องถูกปลุกเร้าหรือแตะต้อง
ปุ่นใช้มือจับลงไปบนหนอนน้อยของตัวเองอีกครั้ง ค่อยๆ ขยับขึ้นลง ตาก็มองมาที่ผม
“มากกว่านี้สิ แล้วพี่จะช่วย”
ผมขยับเข้าไปใกล้ปุ่นอีกนิด แต่รักษาระยะห่างไม่ให้แขนปุ่นเอื้อมมาถึง ก็ภาพอย่างนี้ไม่ได้มีให้เห็นบ่อยๆ อึดอัดแค่ไหนก็ต้องทน
“อื้อ..คุณวีร์..แกล้งผม”
“หึๆ พี่ไม่ได้แกล้ง ถ้าอยากก็ต้องฟังพี่”
“อื้อ”
ปุ่นยกมือขึ้นจับลงบนเม็ดเล็กๆสีชมพูบนหน้าอก ตัวอ้วนบีบบี้มือไปมา
“อะ..อ้า..อ้า..” เสียงครางของปุ่น ปลุกอารมณ์ผมจนเกือบจะหมดความอดทน มือเล็กๆ เร่งความเร็วทั้งข้างบนข้างล่าง ผมค่อยๆ ขยับเข้าไปใกล้ รู้สึกว่าใกล้แค่ไหนก็ยังชัดไม่พอ
“อ้า...” ปุ่นร้องดังลั่น ก่อนน้ำสีขาวขุ่นจะพุ่งออกมา ปุ่นกระตุกสองสามครั้ง ก่อนทรุดตัวลงนอนกับเตียง
“ตัวอ้วน” ผมก้มลงไปกระซิบชิดหู ร่างกลมที่นอนซบลงไปกับหมอน ลิ้นเลียไล้ไปทั่วติ่งหู กัดเม้มลงไปเบาๆ
“อืมม” เสียงเล็กๆ ครางออกมา
ผมพลิกตัวปุ่นให้นอนหงาย ตากลมโตตอนนี้ปิดสนิท หลับตาพริ้ม หน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม
Comments
Post a Comment