ทฤษฎีร้อยเล่มเกวียน UNCUT ตอนที่ 21

ทฤษฎีร้อยเล่มเกวียน UNCUT ตอนที่ 21




“แอบมองพี่เหรอ” ร่างเปลือยเปล่าเข้ามาใกล้ คนโปรดรีบหลุบตาลง เขินเกินกว่าจะสู้สายตา
 
“หลบทำไม เด็กเก่งของพี่หายไปไหน”
 
“พี่รหัสหุ่นดี” คนโปรดไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ
 
“ดูแต่ตาจะไปรู้อะไร” มือใหญ่ดึงมือเขาให้ไปทาบทับลอนคลื่นก่อนลากลงไปช้าๆ จนถึงส่วนกลางลำตัว คนโปรดเบิกตากว้าง นี่มัน..มัน..ตื่นขนาดนี้เลยเหรอ!!
 
“ผะ.ผม.ผมรู้แล้ว” คนโปรดรีบชักมือกลับ ไม่ไหวแล้ว หัวใจของเขากำลังจะวาย ร่างกายกำลังจะขาดออกซิเจนเพราะดันลืมหายใจเข้า

“แต่พี่ยังไม่รู้” คนพูดส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนมือใหญ่จะสัมผัสไปทั่วร่างกายเปลือยเปล่าของเขา เหมือนต้องการสำรวจให้รู้ทุกซอกทุกมุม คนโปรดหายใจสะท้อน บิดตัวเร่าไปกับการเคลื่อนไหวของมือใหญ่ ก่อนที่มันจะเข้ากอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขา
 
“อย่าครับ” คนโปรดรีบห้าม
 
“ให้พี่จัดการให้เถอะ” คนพูดไม่ยอมปล่อยมือ ค่อยๆ ขยับขึ้นลงช้าๆ คนโปรดทิ้งตัวลงกับที่นอน ยกมือขึ้นจิกหมอนเพื่อบรรเทาความรู้สึกเสียวซ่านภายใน เขากัดริมฝีปากจนห้อเลือด ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะตามลงมาทาบทับเพื่อบังคับให้เขาคลายออก
 
เวลาผ่านไปนานแค่ไหนคนโปรดไม่อาจรู้ได้ จวบจนร่างกายของเขากระตุกเกร็ง ปล่อยร่องรอยความรักสีขาวขุ่นออกมา คนโปรดทิ้งตัวลงนอนหอบ หายใจรวยริน
 
รหัสตามลงไปทาบทับ ริมฝีปากดูดกลืนความหวานของริมฝีปากนุ่มก่อนถอนออก เขาสอดนิ้วเข้าไปในโพรงปากพยักหน้าให้เด็กน้อยช่วยดูดเลีย คนโปรดทำตามอย่างว่าง่าย ก่อนที่นิ้วนั้นจะเปลี่ยนเป็นริมฝีปากอีกครั้ง
 
“อื้อ” คนโปรดสะดุ้งโหยง เขากำลังเคลิบเคลิ้มเมื่อนิ้วยาวถูกสอดใส่เข้าไปภายในช่องทางด้านหลัง แต่คนตัวโตไม่ปล่อยให้เขาตั้งหลัก ใช้ริมฝีปากโจมตีจนสมองของเขากลับมาพร่าเลือน ได้แต่รอรับความสุขที่อีกฝ่ายป้อนให้
 
“พี่รหัส” เขาเรียกเสียงเบาเมื่อรหัสผละใบหน้าออก

“ทนเจ็บนิดนะครับ”

“ครับ?” เขาไม่ต้องสงสัยนาน เมื่อมือใหญ่รั้งขาของเขาขึ้น ภายในถูกแทนที่ด้วยบางอย่างที่ขยายตัวใหญ่กว่านิ้วไม่รู้กี่สิบเท่า คนโปรดร้องออกมาเบาๆ นิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด ร่างสูงชะงัก ทาบทับตัวลงมาจูบปลอบขวัญ มือไล้ไปทั่วใบหน้าเขา

“ให้พี่เอาออกไหม” เสียงถามแหบพร่า คนโปรดรีบส่ายหน้า เขารู้ว่ารหัสกำลังรู้สึกอย่างไร เขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน

เขากัดฟันอดกลั้นความเจ็บ ขยับเอวของตัวเองน้อยๆ ให้รหัสรู้ว่าเขาเต็มใจและต้องการ ดูเหมือนว่านั่นทำลายฟางเส้นสุดท้ายของคนพี่ ท่อนลำถูกดันเข้ามาจนชิด ก่อนที่มันจะขยับเข้าออกช้าๆ

“อื้อ” คนโปรดจิกมือลงบนไหล่ของรหัส ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามา ทั้งความเจ็บปวด ความเสียวซ่านและความรู้สึกต้องการที่มากกว่านี้

“พี่รหัส ..พี่รหัส..” เขาได้แต่ร้องเรียกอีกฝ่ายแทบไม่เป็นภาษา ลำตัวสั่นสะท้านไปกับแรงกระแทกกระทั้น สองร่างสอดประสานเป็นจังหวะเดียวกัน

“อ๊า” คนโปรดทิ้งตัวลงนอนสิ้นแรง แม้ร่างกายจะยังขยับตามการเคลื่อนไหวเข้าออกที่แรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ร่างสูงจะกระตุกเกร็ง ฉีดพ่นความสุขออกมาบนหน้าท้องของเขา

คนโปรดปรือตาขึ้นมองเมื่อริมฝีปากชื้นทาบทับลงมาบนขยับ เหมือนต้องการซับเหงื่อที่ซึมออกมาให้เขา มือใหญ่ปาดเอาน้ำที่เปรอะเปื้อนออกจากหน้าท้อง เช็ดมือกับเสื้อเชิ้ตของตัวเอง ก่อนตามลงมานอนกอดเขาบนหมอนใบเดียวกัน